Zaburzenia depresyjne dotykają nie tylko osoby starsze, lecz również ludzi młodych, co dziś jest bardzo częstym zjawiskiem.

Młode osoby z depresją

Choroba ta jest niedobra niezależnie od wieku, lecz zwłaszcza przykra jest dla ludzi młodych, którzy na starcie w dorosłe życie otrzymują od życia taki bagaż, który niejednokrotnie pozostanie z nimi do końca życia. Jednak depresja nie przekreśla wszystkiego.

Nadal można szczęśliwie żyć i spełniać się w życiu pod warunkiem, że zawalczy się o siebie lecząc depresję zarówno lekami antydepresyjnymi, jak i psychoterapią. Jak przebiega depresja i jak z nią postępować? Depresja potrafi zwalić z nóg i przykuć do łóżka mino zdolności poruszania, jak i odebrać radość życia. Człowiek będący w depresji nie ma sił na to, aby się umyć, ubrać, przygotować posiłek i go zjeść. Nie mówiąc już o wyjściu z domu, o pracy, czy o nauce. Jest to bolesne, gdy cierpi osoba starsza, lecz dubelt, gdy cierpi osoba młoda, która porzuca wszystko i pozostaje w łóżku bez perspektyw na życie.

Depresja depresji nie równa

Z osobą cierpiącą na depresję cierpi cała rodzina, gdyż chciałaby pomóc, lecz nie ma pomysłu na pomoc. I nic tu nie zdziałają słowa „Będzie dobrze”, czy „Weź się w garść”. Osoba będąca w depresji nie wierzy w poprawę swojego zdrowia i nie wierzy słowom, że będzie jeszcze dobrze. Nie weźmie się również w garść, gdyż nie ma tej garści. Gdyby ją miała, to nie potrzebna byłaby nasza pomoc. Jak postępować z chorym na depresję? Osobę będącą w stanie depresji po pierwsze koniecznie trzeba namówić na wizytę u specjalisty, którym jest psychiatra, w celu przypisania odpowiednich leków antydepresyjnych. Bardzo dobrym posunięciem jest też psychoterapia. Następnym działaniem, które pomoże choremu wyjść z depresji jest stworzenie mu możliwości odpoczynku. Zostawienie go w spokoju i pozwolenie na dojście do siebie, bo jest to konieczne tak, jak w każdej innej chorobie. Przy czym nie wolno zapomnieć o okazywaniu mu troski i podawaniu posiłków do łóżka, gorącej herbaty i ulubionych smakołyków.

Nie wolno krytykować osoby cierpiące, ani czynić jej wyrzutów, czy zawstydzać lub stawiać kogoś za wzór. Nie należy też ignorować choroby, gdyż depresji bardzo często towarzyszą natrętne myśli, a w tym myśli samobójcze. Chorego nie trzeba na siłę motywować i ściągać z łóżka. Chory po pewnym czasie, gdy poczuje się lepiej sam wstanie z łóżka i obudzi się do życia. Najczęstsze objawy depresji Najpierwszym i najbardziej widocznym objawem depresji jest przygnębienie i smutek malujący się na twarzy cierpiącego człowieka. Smutek zabiera dobry nastrój, a wprowadza płaczliwość i rezygnację ze wszystkiego oraz utratę dobrego snu, apetytu, energii, poczucia własnej wartości. W zamian pojawiają się lęki i obawy, że stan taki będzie trwał ciągle i nigdy się nie poprawi. A co za tym idzie pojawia się niechęć do życia spowodowana beznadzieją. Złą sytuację pogłębia zmęczenie, pogorszenie koncentracji i osłabienie pamięci oraz brak pewności siebie. Człowiek cierpiący na depresję doskonale wie, co się z nim dzieje, lecz nie potrafi sam wyjść z zaklętego kręgu swoich złych myśli i doznań.

Odcina się od świata i ludzi, zamyka w domu zaciągając rolety. Całymi dniami może leżeć w łóżku, a i tak odczuwał będzie wielkie zmęczenie fizyczne i całkowite rozbicie psychiczne. Leki antydepresyjne Nikt nie zaprzeczy, że życie pod jednym dachem z osobą chorą na depresje jest trudne, a zwłaszcza z młodą osobą, przed którą stoi wszystko otworem i jednocześnie wszystko się zamyka. Na dodatek osoba ta nie rozumie tego, że zamyka się wszystko tylko na pewien czas, gdyż przyjdzie uzdrowienie, lecz trzeba tylko na nie poczekać i przyjmować leki.

Leczenie depresji u młodych osób

Na leczenie depresji potrzeba czasu, gdyż leki antydepresyjne nie działają od ręki, a dopiero po kilkunastu dniach. Czasem efekty widać po tygodniu, a innym razem po dwóch lub dopiero po czterech tygodniach. Bywa i tak, że leki nie są dobrze dobrane i depresja nie mija. Wówczas należy zgłosić się ponownie do lekarza specjalisty, w celu dopasowania leków do osoby. Leczenie depresji zawsze jest długotrwałe, bo takie musi być, aby wyleczyć ją całkowicie lub zaleczyć na długi czas.

I powinno trwać co najmniej rok lub półtora roku, lecz o długości leczenia decyduje lekarz psychiatra. Natomiast psychoterapia może być prowadzona dłużej lub krócej w zależności od potrzeb pacjenta.